Historia używania konopi w celach leczniczych jest bardzo długa – liczy wiele tysięcy lat. Pierwszą pisaną wzmianką o marihuanie był zielnik chińskiego cesarza Shen Nunga (ok. 2700r. p.n.e). W zielniku tym konopie wymienione są jako jedne z 365 leczniczych substancji pochodzenia mineralnego, zwierzęcego i roślinnego. Istnieją także dowody na używanie marihuany w celach leczniczych również w innych cywilizacjach, takich jak: Egipt, Mezopotamia, Indie i świat arabski. Pierwszą informacją o marihuanie w świecie nowożytnym jest wzmianka o niej przez Greka Dioskurydesa. Napisał on dzieło De Materia Medica, gdzie wspomina o leczniczych właściowościach nasion konopnych. Kolejne informacje o leczniczych i medycznych właściwościach marihuany powstały dopiero półtora tysiąca lat później. Rozpowszechnienie druku spowodowało, że od XVI wieku do medyków zaczęły docierać zielniki i podręczniki lekarskie.
William B. O’Shaughenessy
Willam B. O’Shaughenessy pracował w Indiach jako chirurg wojskowy, lekarz, nauczyciel chemii i wynalazca farmakologii. Napisał on przez 9 lat pobytu tam dwie książki opisujące indyjskie rośliny lecznicze. Znalazł wiele lekarstw, wyciągów i nalewek leczniczych na bazie konopi. W 1841 podczas powrotu do Anglii przywiózł ze sobą swoje doświadczenia zapisane w artykule, który wywołał burzę w całym lekarskim świecie. Zaczęto potwierdzać skuteczność konopi na wiele dolegliwości takie jak: skurcze, bóle menstruacyjne, reumatyzm, bóle porodowe oraz bezsenność. Zapoczątkowało to tak zwany złoty wiek dla marihuany w zachodniej medycynie. Nie miała ona żadnych konkurentów w postaci lekarstw z prawdziwego zdarzenia. Zaletami konopi było to, iż miała wiele leczniczych właściwości, a przede wszystkim była tania w uprawie i nie uciążliwa. Marihuana cieszyła się powszechnym uznaniem przez ponad pół wieku. W 1853 roku została wynaleziona igła do zastrzyków podskórnych oraz ulepszone modele strzykawek zyskały na popularności. Dzięki tym wynalazkom w bardzo łatwy sposób można było podawać dokładnie odmierzane dawki opiatów, a w szczególności morfiny, silnego środka uśmierzającego ból. Zaczęto odkrywać farmaceutyki, szczególnie dużą rolę w tym procesie odegrała aspiryna oraz wynalezione przez firmę Bayer Barbituriany, które powoli zaczęły wypierać marihuanę. W 1942 roku konopie zostały oficjalnie wycofane z amerykańskiej farmakopei, było to symboliczne, gdyż już od 1937 roku marihuana była przestępstwem ściganym z urzędu. Stopniowo proces eliminacji Konopi rozszerzał się na inne kraje. Kanada zdelegalizowała uprawę konopi już w 1938 roku. I mimo tego, że lekarze mogli przepisywać marihuanę jako lek, to formalności z tym związane były bardzo uciążliwe. W 1961 roku 97 członków ONZ podpisało Jednolitą konwencję o środkach odurzających, w której zapisano, iż używanie marihuany do celów niemedycznych stało się w dużej części świata nielegalne. Zmarginalizowano także jej zastosowania medyczne.